Carpe diem

Στη φωτογραφία ευκρινώς διακρίνεται η κενή θέση του 2005 ( αριστερά ) και η -υπό πλήρωση- αντίστοιχη του 2006 ( δεξιά ).

Τα μάτια καρφωμένα στην ανοιχτή πόρτα , δεν θα δούμε τίποτε που δεν έχουμε ξαναδεί αλλά το νέο είναι πάντα νέο , μέχρι την επόμενη αλλαγή βάρδιας.

Δεδομένο ουδέν.

Μερικά saves μόνο , κρατημένα για τις δύσκολες ώρες.

Restart ( όχι reload ) now !

The Boy in My Head

Tην κάρτα σας την έστειλα.

Τα κάλαντα τώρα...

''Sketch for winter"

Vini Reilly

Να ' μαστε γεροί !

The Girl in My Heart

Δανείστηκα ένα χαμόγελο για να το μοιραστούμε.

Χρόνια πολλά !

The Girl in the Other Room

Με τέτοιες γάμπες -που ωριμάζουν όσο περνάνε οι εποχές-προσεύχομαι να ήμουν ο Elvis Costello.Kι ας του 'μοιαζα κιόλας.....

Ι love being here with you Diana...let's fall in love now !

Και στην Fendi την ποδιά σφάζονται παλληκάρια...

Στελέχη της αντιπολίτευσης την προκρίνουν ως μια καλή λύση για το Δήμο Αθηναίων.
Σκυτάλη στον Αλογοσκούφη που εγκρίνει και επαυξάνει - με δική τους φανέλλα,όμως-.

Λόγος δεν μου πέφτει αλλά αναρωτιέμαι : για πόσο μαλάκες τους περνάνε ;

Σαράντα χρόνια φούρναρης

Σιγά που θα τους άφηνα , εν όψει weekend..

Και οι δυό υπήρξαν αιτία ρήξης σχέσεων ή αποτρεπτικές νέων.

Ισως το ότι δεν μεγάλωσα μαζί τους να είναι αιτία κι αφορμή που έχω εξοστρακιστεί από χαλβανταλκαδιασμένους , ντεμεκεπαναστατημένους και βαριαπροβληματισμένους περίγυρους.

Οταν ακούω τις φωνές τους αλλάζω σταθμό , θέση , μαγαζί , χρώμα.

Είναι λιγότερο θλιβερό να βλέπεις Jagger και Richard να χτυπιούνται επί σκηνής απ'το να βλέπεις το Βασίλη να μπαλαντοδέρνεται και να ροκάρει με το μυαλό στην αποδομημένη αφάνα.

Kάθε που ακούω-για τα είκοσι δευτερόλεπτα που διαρκεί ο αιφνιδιασμός μου- το Amor ! Amor! σκέφτομαι πως αν υπήρχε Θεός της μουσικής θα έστελνε τον Νταλάρα εν μέσω εμφυλίου του '36 στην Καταλωνία να τους ενώσει όλους εναντίον του.

Αυτά τα λίγα χρεωστούμενα ως προκαταβολή.
Κεφάλαιο και τοκοι ακέραιοι για την επόμενη ανάληψη.

Oι Εντιμότατοι Φίλοι

Σ’ένα μικρόκοσμο που δεν περισσεύουν οι παρθένες , το περί παρθενίας κήρυγμα από Μάκη & Θέμο θα μπορούσε να είναι έως και συγκινητικό εάν φρόντιζαν πρώτα να μας φωτίσουν για το αν το πρωκτικό και στοματικό καλούπωμα περιλαμβάνονται στα προσόντα των υποψηφίων ή όχι.
Για να ξέρουμε τι λέμε , τι ακούμε , τι διαβάζουμε και πόσα θέλει ο κώλος μας εν τέλει…

Κι έλεγα ν’ασχοληθώ με το Νταλάρα σήμερα…..

Κίνα με το μέτρο

You Can't Want What you Always Get (if you haven't got it yet)*

Aπαγγέλει στομφωδώς ο εικονιζόμενος δημοκρατικός ποιητής,oι χορωδοί ψάλλουν,οι θεατές παρακολουθούν εκστασιασμένοι, η Ιστορία κρατά σημειώσεις,Ευρώπη και Η.Π.Α. μετρούν δασμούς και απολυμένους.Oλοι μαζί μετράμε κεφάλια (που είναι ατελείωτα) , οι επίγονοι του Μεγάλου Τιμονιέρη μετράνε τα ποσοστά τους και οι μούτσοι μετράνε μεροκάματα που δε φτάνουν ούτε για μαιμού Κόκκινο Βιβλιαράκι (της Michelin , πλέον).Θύτες και θύματα στο ίδιο αμπάρι.Marx , my ass....

*Εν αγνοία του υποβολέας (ξανά) : Peter Hammill