My Vitriol
Αυτό το αμφίφυλο πλάσμα είναι υπεύθυνο για ένα από τα πιό ηχηρά "παρών" στην Βρεττανική δισκογραφία.Ακούστε το "finelines" , σκουπίστε τα αίματα από τις κιθάρες -ξυράφια και αφήστε τον καναπέ σας ορφανό μέχρι να πέσει χάμω και η τελευταία νότα.
Μετά ξαναεπαναλάβετε.
Ξανά.
Ξανά....
Κάθε ριφ που ξεψυχάει γεννάει ένα άλλο και την ώρα που νομίζεις πως γονάτισαν έρχεται κι άλλο ένα και μετά κι άλλο..κι άλλο..κι άλλο
Κάποια στιγμή νόμισα πως το γκρίζο έφυγε απ'τα λιγοστά μαλλιά μου για άγνωστη κατεύθυνση , προσβεβλημένο από την ελάχιστη σημασία που του έδωσαν το Gentle Art of Choking ,το Infantile , το Tonque Tied......
Πόσο τυχαίο να είναι άραγε που μου είπε ( την ώρα που η τσακισμένη μου μέση ήθελε να αψηφήσει τους νόμους της βαρύτητας και το χαμόγελο έβγαινε κι από τις πατούσες μου ) : "μα αυτά γλυκέ μου δεν τα άκουγες ούτε στα δεκαπέντε σου" ;
3 Comments:
Βάλε το ντε στο blog σου μέσω του http://www.yousendit.com/, να το ακούσουμε κι εμείς.
("Γλυκιέ μου" είπε; Μήπως "γλυκιά μου τσουκνιδούλα";)
Τζο, σε συσκευασία δώρου με κόκκινο φιογκάκι πώς σου φαίνεται;
Αχ! Τί τα θες; Κι έτσι κι αλλιώς, όλοι τσουκνίδες θα γίνουμε μια μέρα!
ΧΑΧΑ! Σε κανένα σακί από πατάτες, κοτζάμ πακέττο ρε συ, που να χωρέσει σε σακούλα σούπερ μάρκετ;
Post a Comment
<< Home