To παζλ στον άερα ( δεύτερο μέρος )

Σιγά-σιγά το παζλ συμπληρώνεται χωρίς υπομονή και ψυχραιμία αλλά πάντα με την χαλαρή αναβλητικότητα που το τελετουργικό (μου) επιβάλλει.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θέλω να δω την εικόνα του τέλους . Ούτε είμαι και βέβαιος πως θα σχηματιστεί εικόνα .Ασε που κανείς δεν μου το υπόγραψε πως όλα τα κομμάτια θα βρίσκονται στη θέση τους στο τέλειωμα .Και πως δεν θα βαρεθώ όταν τελειώσει .Πάντα διαλέγω την λιγότερο κατάλληλη στιγμή για να δω αν το mix and match λειτουργεί κι εκτός κουτιού και πάντα εκείνη η εικόνα στο εξώφυλλο δείχνει πιό ατσαλάκωτη και καθαρή από τα κομμάτια της που με κοιτάνε ένα-ένα επιμένοντας πως και για μένα το ίδιο ρεφραίν άδεται επί σκηνής.

Μέρα με τη μέρα , μετέωρα κομματάκια βρίσκουν τη θέση τους ενώ άλλα περιφέρονται άσκοπα από χέρι σε χέρι μέχρι να κλειστούν μέσα στις τέσσερις συνένοχες γωνιές ή να ξαναστριμωχτούν στο κουτί τους.Η εικόνα θέλει δουλειά ακόμη μέχρι να σταθεί απέναντί μου.

Δεν ξέρω-όμως-αν είναι αυτό που ζητάω γιατί δεν είμαι σίγουρος πως ζητάω στ'αλήθεια κάτι.Ημουν-από πολύ παλιά-φτηνός εραστής της στιγμής , μόλις αυτή έσβηνε δεν κέρδιζε ούτε δεύτερη ματιά μου.Πολύ φοβάμαι πως λίγο άλλαξα.Δεν ντρέπομαι να πω "καθόλου".

Επί κορυφής : Ημιτελές -εδώ και δεκατέσσερα χρόνια-παράθυρο με εσωτερική θέα της Φ.Β. Ακόμη κωφεύει στις παρακλήσεις μου ή να το κλείσει η να το ανοίξει διάπλατα.