Just another day ( on earth )

Oλα ήταν στη θέση τους-όπως τα άφησα φεύγοντας δυό Αύγουστους πριν-.Τα νερά κύλαγαν το ίδιο ανυπόμονα, θολά και φορτωμένα με παλιά και φρέσκα σκαριά.Οι γέφυρες βουλιάζαν κάτω από τις σόλες χιλιάδων περαστικών,περίεργων,ταξιδιωτών,ερωτευμένων,φανατικών,βιαστικών.Οι εκκλησίες σφραγισμένες ή ανοιχτές γεμάτες φαντάσματα και γραφικούς Ελληνες με τα ψηφιακά όπλα στα χέρια τους : στάσου λίγο πιό αριστερά να φαίνεται και το τέμπλο.Τα ταξί τόσο επιθετικά όσο ποτέ : να έφταιγε η αύρα του Ραικόνεν και του Σουμάχερ που πότισε τα ταλαιπωρημένα γονίδιά τους ; Tα φώτα από τα Πριγκηπόννησα στο βάθος μπλέκονται με τα φώτα των πλοίων που καρτερικά περιμένουν το ΟΚ για να ανηφορίσουν.Η Ευρώπη ξεχύνεται στην Ασία κι αυτή με τη σειρά της επιστρέφει άλλους τόσους πάνω σε ρόδες ,πάνω σε γεφύρια,πάνω στα νερά και πάνω απ'τα νερά ,νύχτα μέρα.

Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα -θα λέω ψέμματα πως δεν θα ξαναφύγω.....